Umów wizytę
Skontaktuj się
z rejestracją
Skip to main content

Otyłość brzuszna, żartobliwie nazywana niekiedy mięśniem piwnym czy oponką, jest bardzo poważnym problemem zdrowotnym. Coraz częściej występuje nie tylko wśród dorosłych, ale także wśród dzieci i młodzieży. Polska znajduje się w czołówce krajów Europy pod względem liczby osób z nadmierną masą ciała.

Otyłość brzuszna – co to oznacza i czym grozi?

Otyłość kojarzy się powszechnie z nadmiernym gromadzeniem tkanki tłuszczowej w organizmie, co prowadzi do zwiększenia masy ciała. Na podstawie rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w poszczególnych partiach ciała możemy określić ryzyko zdrowotne. Wyróżnia się dwa typy otyłości: androidalną (zwaną również brzuszną, wisceralną, trzewną, centralną, typu jabłko), i gynoidalną (tzw. pośladkowo-udową, typu gruszka). Otyłość pośladkowo-udowa nie jest tak niebezpieczna dla zdrowia, jak otyłość tzw. brzuszna.

Odkładająca się w obrębie jamy brzusznej tkanka tłuszczowa jest niezwykle aktywna metabolicznie, co prowadzi do obniżenia wrażliwości tkanek na działanie insuliny, co może prowadzić do rozwoju insulinooporności, a także cukrzycy typu 2. Osoby z otyłością brzuszną są o wiele bardziej narażone na wystąpienie przewlekłych chorób układu krążenia, tj. nadciśnienia tętniczego, dyslipidemii, miażdżycy, choroby niedokrwiennej serca, czy też udaru mózgu. Otyłość wisceralna sprzyja także rozwojowi zaburzeń hormonalnych. Zwiększa też istotnie ryzyko nowotworów, w tym raka jelita grubego i raka piersi.
Należy również zaznaczyć, że nadmiar tkanki tłuszczowej zlokalizowanej w jamie brzusznej zaburza pracę układu trawiennego i może być przyczyną dyspepsji czyli niestrawności czynnościowej.

Otyłość brzuszna może także dotyczyć osób z prawidłową masą ciała. Dzieje się tak ponieważ tłuszcz trzewny gromadzi się wokół narządów wypełniając jamę brzuszną, co nie zawsze widoczne jest gołym okiem.

otyły brzuch

Metody oceny otyłości brzusznej

Najbardziej skutecznymi i dokładnymi sposobami diagnozowania otyłości brzusznej jest wykonanie rezonansu magnetycznego, tomografii komputerowej lub absorbcjometrii rentgenowskiej (DEXA). Niestety ze względu na duże koszty powyższych badań nie są one powszechnie stosowane.

Najszersze zastosowanie przy stwierdzeniu otyłości centralnej mają metody opierające się na pomiarach antropometrycznych, np.: obwodu talii (nieprawidłowe wartości: kobiety powyżej 80 cm; mężczyźni powyżej 94 cm), czy bioder, a także wskaźniki: WHR i WHtR.

Wskaźnik WHR

Wskaźnik WHR oblicza się poprzez podzielenie obwodu talii (w cm) przez obwód bioder (w cm). Informuje on o dystrybucji tkanki tłuszczowej. Kryteria podziału dzielą się na dwa typy otyłości. Brzuszną (androidalną) oraz pośladkowo- udową (gynoidalną). Otyłość brzuszna jest rozpoznawalna przy wartościach ≥0,85 dla kobiet i ≥ 1,0 dla mężczyzn, niższe wartości są charakterystyczne dla otyłości gynoidalnej.

Wskaźnik WHtR

WHtR definiowane jest jako obwód talii podzielony przez wysokość, mierzone w tych samych jednostkach np. cm. Stopień otłuszczenia trzewnego ocenia się coraz częściej w gabinetach lekarskich i dietetycznych w oparciu o metodę bioimpedancji elektrycznej (BIA, ang. bioelectrical impedance analysis), wykonywanej przy pomocy analizatorów składu ciała.

Co sprzyja powstawaniu otyłości brzusznej i jak z nią walczyć?

Otyłość brzuszna jest typowa dla mężczyzn, ale może występować także wśród kobiet, szczególnie po menopauzie lub przebytej ciąży. Udział tkanki tłuszczowej w obrębie brzucha wzrasta także wraz z wiekiem.

Inne przyczyny powstawania otyłości brzusznej to:

  • zaburzenia hormonalne,
  • stres,
  • zła jakość snu,
  • niewłaściwa dieta,
  • siedzący tryb życia.

Aby pozbyć się nadmiaru tłuszczu z brzucha należy stopniowo modyfikować swoje nawyki żywieniowe, oraz wprowadzić aktywność fizyczną do swojego życia. Leczenie otyłości w Gdańsku prowadzone jest przez doświadczonego dietetyka.

dieta przy otyłości brzusznej

Zmiany w diecie jakie warto zastosować:

  • wprowadzenie 4-5 niewielkich posiłków o regularnych porach (niepomijanie śniadań);
  • wybieranie produktów o niskim indeksie glikemicznym (np. zielone warzywa, produkty pełnoziarniste, orzechy, rośliny strączkowe, nabiał);
  • ograniczenie tłuszczu zwierzęcego oraz tłuszczów trans na rzecz zdrowych tłuszczów roślinnych (np. oliwa z oliwek, olej rzepakowy, awokado);
  • eliminacja cukru z diety (np. napojów słodzonych – w 500 ml zazwyczaj znajduje się 40-50 g cukru!, słodyczy, unikanie dosładzania herbaty/kawy, słodzonych jogurtów owocowych);
  • unikanie spożywania alkoholu;
  • wprowadzenie do diety tłustych ryb morskich (tj. łososia, makreli, śledzia, sardynek);
  • wprowadzenie do diety produktów bogatych w wapń (np. produkty mleczne, napój sojowy wzbogacany w wapń, tofu, fasola, mak, sezam)
  • zadbanie o prawidłowy poziom witaminy D;
  • dostarczenie z dietą odpowiedniej ilości błonnika pokarmowego tj. 25 – 35 gramów/dziennie (np. kasze gruboziarniste, płatki i otręby owsiane, orkiszowe, siemię lniane, pestki dyni, makarony pełnoziarniste, chleb razowy na zakwasie).

Chcesz zasięgnąć porady dietetyka?

Umów wizytę online