Samodzielne siadanie jest umiejętnością na której osiągnięcie wszyscy rodzice czekają z niecierpliwością. Średnia wieku w której dziecko zaczyna siadać to 8/9 miesiąc życia. Trzeba jednak pamiętać, że każde dziecko rozwija się w swoim tempie i niektóre dzieci zaczynają siadać szybciej, a inne potrzebują trochę więcej czasu.
Od kiedy można trzymać dziecko w pozycji siedzącej?
Sadzanie dzieci nie jest wskazane do momentu kiedy samodzielnie nie osiągną tej umiejętność. Biernie sadzając dziecko nie tylko nie nauczymy go siadać, ale też możemy negatywnie wpływać na jego rozwój i przyczynić się do powstawania wad postawy w starszym wieku.
Nieprawidłowa pozycja siedząca- plecy zaokrąglone, tułów przechylony w przód
Kiedy przyjrzymy się postawie dziecka które nie potrafi samodzielnie siedzieć i jest „uczone” tej pozycji poprzez sadzanie go i zabezpieczenie poduszkami zauważymy, że jego plecy są mocno zaokrąglone, dziecko pochyla się do przodu kładąc rączki przed sobą i często buja się na boki w czasie walki o utrzymania narzuconej mu pozycji. Pozycja ta nie przypomina siadu aktywnego w prawidłowym wzorcu, który chcemy żeby dziecko osiągnęło.
W czasie badania w gabinecie lekarskim zdarza się, że lekarz podciąga dziecko za ręce do pozycji siedzącej (test trakcji) lub biernie je sadza. Pamiętajmy, że jest to tylko część badania w czasie, którego lekarz ocenia jak rozwija się dziecko oraz napięcie jego mięśni posturalnych i kontrolę głowy. Jednorazowe wykonanie tych badań nie zaszkodzi dziecku, ale powinny one być wykonywane tylko przez specjalistów i nie powinno się ich powtarzać w domu.
Jak dzieci uczą się siadać?
Istnieją dwa sposoby przez które dzieci najczęściej przechodzą do siadu:
Siadanie z pozycji podporu bokiem
Na początku dziecko, które potrafi już obracać się wokół własnej osi przechodzi do pozycji podporu bokiem na przedramieniu (najczęściej przyjmuje tą pozycje gdy potrzebuje jednej ręki wolnej dla zabawki). Następnie gdy poczuje się w tej pozycji stabilnie przechodzi do siadu bocznego przez wyprostowanie ręki na której się opiera. Ostatnim etapem do osiągnięcia siadu prostego jest odepchnięcie się ręką od podłoża i wyprostowanie kolana.
Siadanie z pozycji czworaczej
Dziecko z pozycji czworaczej opuszcza miednice na jedną stronę i przechodzi do siadu bokiem, następnie tak jak w pierwszym sposobie przechodzi do siadu prostego przez odepchnięcie ręką od podłoża.
Przykład nieprawidłowej pozycji siedzącej dziecka w krzesełku do karmienia – tułów dziecka przekrzywiony w jedną stronę, stopy nie dosięgają podpórki.
Jak wygląda siad prosty u dziecka?
- Dziecko siedzi na guzach kulszowych
- Symetrycznie obciąża oba pośladki
- Miednica jest ułożona w pozycji pośredniej
- Wyprostowany kręgosłup
- Głowa w przedłużeniu linii kręgosłupa
- Ręce dziecka nie leżą na podłożu, może swobodnie operować zabawkami
Kiedy dziecko nauczy się przyjmować pozycje siedzącą warto przyjrzeć się jego postawie w siadzie, żeby szybko wyłapać ewentualne nieprawidłowości.
Jakie są nieprawidłowości w siadzie prostym dziecka?
- Dziecko bardziej obciąża jedną stronę
- Tułów układa się w banana – jedna strona tułowia jest skrócona, a druga wydłużona
- Asymetryczne ułożenie obręczy barkowej – jeden z barków jest wyżej
- Plecy są zaokrąglone
- Miednica ustawiona jest w tyłopochyleniu-dziecko obciąża kość krzyżową zamiast guzów kulszowych
- Głowa jest wykrzywiona w jedną stronę
Jeżeli niepokoi Cię coś w pozycji siedzącej twojego dziecka warto umówić się na wizytę z fizjoterapeutą dziecięcym w czasie której oceni on postawę twojego dziecka i pokaże Ci w jaki sposób najlepiej wspierać rozwój dziecka.
