Umów wizytę
Skontaktuj się
z rejestracją
Skip to main content

Masaż tkanek głębokich

Masaż tkanek głębokich to: Zrozumienie warstw ciała i możliwość pracy z tkanką w tych warstwach, zmierzająca do rozluźnienia, wydłużenia i uwolnienia utrzymujących się wzorców nieprawidłowych napięć w możliwie najbardziej skuteczny i energooszczędny sposób. Dobór narzędzi, technik oraz siły nacisku pozostaje w  gestii terapeuty, który dobiera wyżej wymienione aspekty zabiegu do każdego pacjenta w sposób indywidualny. [1]

Główny nacisk stawiany jest na uwolnienie od przewlekłych ograniczeń mięśniowo-powięziowych. Masaż tkanek głębokich dotyczy nie tylko warstw głębokich tkanek, ale także tych położonych bardziej powierzchownie. Do oczekiwanych efektów zalicza się:

  • zmniejszenie bólu
  • zwiększenie zakresu ruchomości w okolicy, z którą pracujemy
  • uelastycznienie tkanek, poprawa ich gibkości i przesuwalności
  • korekcja postawy ciała
  • przywrócenie płynności ruchu
  • odbudowa prawidłowych wzorców ruchowych

Wskazaniami do tego rodzaju terapii są wszelkie choroby układu ruchu, którym towarzyszy zjawisko obniżenia jakości funkcjonowania mięśni. Metoda ta jest całkowicie bezpieczna dla pacjenta.  Jeśli pacjent boryka się z bólem, ograniczeniem ruchomości, sztywnością stawów, odczuciem „ciężkości” kończyn, brakiem siły i wytrzymałości – techniki masażu głębokiego są w stanie przynieść ulgę w tych dolegliwościach poprzez zapewnienie strukturom przestrzeni do regeneracji. Problemy te niekoniecznie wiążą się z urazem lub chorobą układu ruchu. Nieergonomiczny charakter pracy (idealny przykład stanowi praca siedząca) lub niezwykle intensywna aktywności fizyczna może prowadzić do przeciążeniowych zmian mięśniowo-powięziowych, kształtowaniu się nieprawidłowych wzorców ruchowych i zaburzeń postawy ciała.

Nieodłącznym elementem masażu tkanek głębokich jest funkcjonalna ocena pacjenta. Przed przystąpieniem do masażu terapeuta bada okolicę, na której będzie pracował. Ogląda ją oraz ocenia ruchomość tkanki i szuka restrykcji w jej obrębie. Na podstawie badania dobiera narzędzia oraz techniki, jakimi będzie pracował. Kierunek oraz siłę działania określa informacja zwrotna płynąca z ciała pacjenta.

W metodzie tej terapeuci pracują zarówno dużymi narzędziami, takimi jak przedramię oraz małymi, do jakich można zaliczyć opuszki palców. Masaż ten polega na wykonywaniu powolnych ruchów ze stosunkowo głębokim uciskiem. Ruchy nie są dynamiczne i powierzchowne, zwracamy uwagę na efekt w postaci faktycznego rozluźnienia warstw tkanki w trakcie pracy z pacjentem. Stosuje się tu pracę na całej długości mięśni, a także miejscowe techniki rozluźniające w przegrodach międzymięśniowych oraz techniki punktów spustowych (miejscach wzmożonego napięcia w tkance wywołujące ból rzutowany na inne okolice).

Warto wspomnieć, że masaż tkanek głębokich zdecydowanie różni się od masażu klasycznego. Pacjent nie jest jedynie biernym odbiorcą terapii, ale czynnie w niej uczestniczy poprzez prawidłowe zarządzanie oddechem oraz wykonywanie odpowiednich ruchów w trakcie wykonywania niektórych technik. Element aktywnych ruchów pacjenta jest charakterystyczny dla masażu powięziowego. Stosuje się go w celu wzmocnienia efektu poprawy elastyczności i ruchomości warstw tkanek względem siebie. [1, 2]

Bibliografia:

[1] „Masaż tkanek głębokich – wizualny przewodnik po technikach” North Atlantic Books, Berkeley, California, USA, Art Riggs

[2] Marcin Wytrążek, Małgorzata Chochowska, Jerzy T. Marcinkowski „Masaż tkanek głębokich – konieczne podejście terapeutyczne wobec narastającej epidemii chorób narządu ruchu” Probl Hig Epidemiol 2013, 94(3): 428-434